از دلم رست گیاهی سرسبز سر برآورد درختی شد نیرو بگرفت برگ بر گردون سود این گیاه سرسبز این بر آورده درخت اندوه حاصل مهر تو بود و چه رویاهایی که تبه گشت و گذشت و چه پیوند صمیمیتها که به آسانی یک رشته گسست چه امیدی ، چه امید ؟ چه نهالی که نشاندم من و بی بر گردید       دل من می سوزد        که قناریها را پر بستند و کبوترها را آه کبوترها را و چه امید عظیمی به عبث انجامید......

نوشته شده در دوشنبه 88/7/27ساعت 1:18 صبح توسط وحید نظرات ( ) | |