بیا با من به شهر عشق رو کن .خانه اش با من

بیا تا سر به روی شانه هم راز دل گوییم.اگر مویت چو روزم شد پریشان شانه اش با من

سلام ای غم.سلام ای آشنای مهربان دل پر پرواز وا کن چون به سوی لانه اش با من

در این دنیای وان افسای حسرتزای بی فردا.خدایا عاشقان را غم مده شکرانه اش با من

مگر دیگر سمندر درون آتش نمیسوزد؟توگرمم کن به افسون گرمی اش با من

چه بشکن بشکنی دارد فلک در کار سر مستان

تو پیمان بشکنی.نشکستن پیمانه اش با من...