یادداشت های یه آسمونی
برکات خدا زیاد است. در این جهان همه چیز هست و هرکس به حسب همّت خودش از آن استفاده می‌کند. یکی به اقتصاد می‌رسد و می‌گوید: کار درست است، بعضی به مقداری معلومات می‌رسند، می‌گویند: کار تمام است و ما از رفقا جلوتر هستیم. و این اشتباه انسان است. اگر می‌خواهید مقایسه کنید؛ با تمام بشر مقایسه کنید که نسبت به آنها صفر هستید. همّت عالی برای انسان مؤثر است و انسان را به چیزهای کم و علم ناچیز قانع نمی‌کند و موقعیت بلندی در دنیا و آخرت نصیب او می‌شود. این دنیا که تمام شد، تازه اول کار انسان است. او را رها نمی‌کنند. انسان وقتی از دنیا می‌رود یا ظلمت محض است و یا موجود نورانی. اگر انسان نورانی باشد من احتمال می‌دهم یکی از سَترهای بشر در آن نشئه نور است. نور به طوری او را احاطه می‌کند که خود نور، ساتر معایب او باشد. و اگر موجود ظلمانی باشد، عریان است و خودش خجالت می‌کشد.
