پاسخ : با سلام.خداوند بندگانش را دوست دارد و میخواهد سعادتمند و عاقبت به خیر شوند لذا برای آنان راه بازگشت گذاشته و دری از درهای رحمتش به نام توبه را به سوی آنان گشوده است یکی از دامهای شیطان این است که بنده ی گنهکار را از رحمت خدا ناامید کند لذا یاس از دامهای شیطان و خود گناهی بزرگ است . بله با توبه ی نصوح (حقیقی) و اصلاح و جبران آن و انجام اعمال صالح خداوند گناهان انسان را می بخشد البته اگر گناه حق الناس باشد باید ادا شود و اگر حق الله است باید قضا شود. اگر انسان حقیقتا پشیمان شود و گناهان گذشته را جبران کند مثلا حق الناس را بپردازد و اگر واجبات را ترک کرده،قضایش را انجام دهد مثل کسی می شود که گناه نکرده )التائب من الذنب کمن لا ذنب له ) . آمرزش الهی به حدی است که در این صورت حتی به جای گناهان حسنه در نامه ی اعمال او نوشته میشود«اولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات. فرقان/70 ». هر کس توبه کند و ایمان آورده و عمل صالح انجام دهد خداوند گناهانش را تبدیل به نیکی میکند و خداوند بخشنده و مهربان است. هیچ کس نباید از رحمت خدا مأیوس باشد . لیکن توبه و ندامت باید حقیقی باشد نه صرف لقلقه ی زبان و توبه ی حقیقی علامت دارد در نهج البلاغه آمده است: «کسى در حضور على(ع) مى‏گفت: «استغفرالله» حضرت فرمود: آیا مى‏دانى «استغفار» چیست؟ استغفار نامى است که بر شش معنا اطلاق مى‏شود ؛ 1- پشیمانى از گذشته، 2- عزم بر ترک و بازگشت از آن براى همیشه، 3- اداى حقوق دیگران، تا خدا را پاک ملاقات کنى و بر (ذمه) تو بدهکارى نباشد (حق الناس، خمس، زکات و...) ؛ 4- هر فریضه که ضایع کرده‏اى، ادا کنى (مثل نماز، روزه و نذر واجب و...) ؛ 5- گوشتى که از حرام) خوردن مال مردم)بر بدن تو رویده، با حزن و اندوه آب کنى تا پوستت به استخوان بچسبد و گوشت تازه میان آنها بروید. ممکن است کسى از راه درآمد، حرام به عیش و نوش و تن‏پرورى بپردازد و یا بر اثر هر لذت حرامى، چاق و فربه گردد. در این صورت حزن و اندوه گناهان گذشته باید به گونه‏اى بر وجود او آتش زند که خواب و قرار را از وى بستاند. البته این حال براى هر توبه کننده‏اى حاصل نمى‏شود و این در واقع مرتبه‏اى از مراتب کمال توبه و استغفار است؛ 6- سختى طاعت را بر بدنت بچشانى ؛ چنان که شیرینى گناه را به آن چشاندى. طاعت حق و طوق بندگى مولا، سختى‏ها و محدویت‏هایى دارد ؛ زیرا یک سلسله اوامر و نواهى هست که بر نفس اماره ناخوشایند است. در مقابل انجام گناه بر وفق مراد نفس اماره همسو با راحتى جسم است. پس همانگونه که نفس بر وفق مراد خود و بدن بر حسب طبعش، در راحتى و آسایش به سر مى‏برد و لذت گناه را مى‏چشید، باید سختى طاعت و مشقت پذیرش قید و بندهاى الهى و دینى را نیز بچشد. وقتى تمام این شرایط تحقق یافت آن گاه بگویى: «استغفرالله»، (نهج البلاغه، کلمه 417) . موفق باشید.