جهان ز باده من مست و من ز بوی تو مست
ز طــره طــره زلـفت دلـم رمـیـده ز دسـت

لب تــو لعل فشــان و نـوای تو چـون نـی
کمـان ابـرویـت انــدر کمین جانـــان است

دلــم ذکــات جـمــال تـــو را طـلـب دارد
که غنچه ای و صدت عندلیب باده پرست

درون مجلس مـا گـو به شمع خامـش بـاد
که جمع گشته ز انوار تو کنون سر مست

بگـــو به یــار که نـازش ، نیــاز ما باشــد
که از نیاز تو صوفی شده پیاله به دست

قـدح قـدح ز بـر یـار درد خــواهـم بــرد
اگر چه یار بدستش سبوی ما بشکست

درون خانقاه و خرابات گشته ام ساقی
جهان ز باده من مست و من ز بوی تو مست

نوشته شده در دوشنبه 87/11/28ساعت 8:14 عصر توسط وحید نظرات ( ) | |