با تو حکایتی  دگر این دل ما بسر شود

شب سیاه قصه را هوای تو سحر کند

باور ما نمی شود در سر ما نمی رود

از گذر سینه ما یار اگر گذر کند

شکوه بسی شنیده ام از دل درد کشیده ام

کور شوم جز تو اگر زمزمه ای دیگر کنم

چاره ی کار ما تویی یاورویار ما تویی

توبه نمی کند اثر مرگ مگر اثر کند

مجرم ازاده منم تن به جزا داده منم

قاضی درگاه تویی حکم سحر گاه تویی

مقصد و مقصودم تویی عشقم و معبودم تویی

از تو حذر نمی کنم سایه مگر سفر کند