یادداشت های یه آسمونی
رسم دنیاست.........جدایی. سلامی پر احساس و جوابی پر از دلهره و نگاهی عشقانه و همان جمله معروف: هزار عهد کردند خوبان یکی وفا نکند و همان رسم معروف : بی وفایی. هوایی ابری غروبی دلتنگ خانه ای خالی وباز هم حضور تلخ جای خالی تو. آمدنت زیبا و رفتنت زیباتر و جوابت بی دلیل. و بی تو روزهایم تاریک شبهایم بی مهتاب و زندگی بی معنا. خواستم فراموشت کنم دیدم قصه ام بی پایان وتنفس نا ممکن. و بعد از تو صدایم گرفته و اشکهایم بی پایان وهنوز هم چشم به گریه را دوست دارم.
راه آمدنت
