یادداشت های یه آسمونی
خیال کردم که در ساحل دریا با خدا قدم می زنم در آسمان تصویری از زندگی خود دیدم، همه جا دو رد پا دیدم، یکی از آن من و دیگری جا پای خدا بود وقتی در آخرین تصویر زندگیم، به روی شنها نگاه کردم دیدم که گاهی فقط یک ردپا می بینم دریافتم که اینها در سخت ترین مواقع زندگیم بود! برای رفع ابهام از خدا پرسیدم: خدا فرمودی که اگر به تو ایمان آورم هرگز تنهایم نخواهی گذاشت چرا در سخت ترین مواقع زندگیم، ردپایی از تو نمی بینم، چرا در آن اوقات رهایم کردی فرمود: فرزند عزیزم تو را دوست دارم و هرگز تنها نگذاشته و نخواهم گذاشت اگر در سخت ترین اوقات، فقط یک ردپا می بینی آن ردپای من است که تو را به دوش کشیده ام.
نوشته شده در شنبه 87/5/19ساعت
12:57 صبح توسط وحید نظرات ( ) | |
