یادداشت های یه آسمونی
هیچ عاطفهای اینهمه آزار ندیده تنها سر من خورده به پیکان محبّت روزی که ز مژگان من خسته چکیدی دل سوخته از رنجش مهمان محبّت هر روز به خود هی زنم ای عاشق خسته تا کی تو دهی اینهمه تاوان محبّت
نوشته شده در جمعه 87/3/10ساعت
10:25 عصر توسط وحید نظرات ( ) | |
