یادداشت های یه آسمونی
وای باران... دل من می سوزد که قناری ها را پر بستند که پر پاک پرستو ها را بشکستند و کبوتر هارا...آه کبوترها را... دل من در دل شب خواب پروانه شدن می بیند مهر در صبحدمان داس به دست خرمن خواب مرا می چیند وای باران باران باران... شیشه پنجره را باران شستت از دل من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست؟ آسمان سربی رنگ...من درون قفس سرد اتاقم دل تنگ... می پرد مرغ نگاهم تا دور... وای باران...باران...باران... پر مرغان نگاهم را شست... از دل من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
نوشته شده در جمعه 88/9/27ساعت
11:2 عصر توسط وحید نظرات ( ) | |
