بازوعده من و ماه فرا رسید ماه شب 14 چه زیبا می در خشد تنها چند ساعتی است که از پنهان شد نش پشت سایه ای می گذر د اما حالا هیچ نشان از رفتنش ندار د گو ئی تا ابد چنین بدر کامل خو اهد ماند و چو ن این گو نه می شو د مر ا به ساحل اندیشه هایم می بر د به این می اندیشم که در دو ر دست خیال آشنائی را یافته ام او ر ا می اندیشید م که نمی شناسم اما شناختن ر ا مگر باز ی ابلهانه ذهن ننامند؟ کدامین را شناخته ایم که بخو اهیم به شناختن ز سر این ذهن دیوانه بها دهیم ؟ مگر خو د ر ا می شناسیم ؟ مگر این ” من” را شناخته ایم ؟این ” من ” هر د م و هر باز د م به گو نه ای است پر از تناقض پر از سر گشتگی و سر شار از تنهائی هائی که در این اندیشه که ر و ز ی به سر آید رو ز هارا به جوی گذر ز مان می سپار د اما او را می شناسم نز دیکی خاصی با او دار م آدر سش را که می گو ید بر ایم آشنا تر می شو د با من قرار گذ اشته است ” شهر نامر دان-کوچه تنهائی- پلاک عشق”آدر س آشنائی است در شهر نامر دان است که کو چه های تنهائی را تو ان یافتن اما پلاک عشق؟ این را باید با دلم یافت کنم مر ا و عده داده است که با پر نیان و جو د ش یه استقبالم آید عطر حضو ر ش مر ا به سمت حریر و جو د ش خو اهد بر د در آستانه عطر آگین ماو ائی که پلاک عشقش در شب مهتابی چنین نشانه است او ر ا می یابم نقلی به دهانم گذار د عطر بید مشک نقل با دستهای معطر ش آمیخته شده و مر ا به یاد و عده خدای می انداز د که ز عطر آگین بو ستانی یاد کر ده است که پر دیس نام دارد آر ی پر دیس چنین باید و حال که بید مشک نقلی را خو ر ده ام او را می جو یم او ر ا که آشنائی ز دو ر و شاید دو ر ی است که آشنا نز دیکی بر ایم است سر گشته ام مرا پر سد تو کیستی که چنین آسان سفر ه دل باز کنم ؟گر آشنائی ز کدامین دیر دو ستی ترا یافته ام و گر غر یبه چر ا ترا رازها گو یم ؟ جوابی به او گو یم آشنایم زآن سو ئی که نه مکانی دارد و نه ز مانی از آن گذ رد و عشق اقلیم نام دارد پر سد چگو نه آشنا شدیم ؟ گو یم پلاک ماوای من هم عشق است ماوای دلم چو ن تو شکسته است یهر شکستگی دل و دل سو ختگیش دلدادگی را از یاد بر ده بو د م اما امر وز تنها تو انم دل داد ن که بی آن دل سو ختگی مرا میز بانی کند می خندد لبخند او ر ا می شناسم بی پر و ا سمتش رو م و بو سه بر لبانش ز نم و…
چشمهایم را باز می کنم چه خو اب شیر ینی ! اما خو ابی چنین بیداری ؟ شیر ینی آن ر و یا است اما واقعی تر از هر انگبینی است ؟ نمی دانم قصه سر گشتگی من و این بدر ماه تا کجا تو ان ر فتن ؟ می خند م این خنده ناخدا به پر ی در یا جشن وصل است؟ چه سر گشتگی شیر ینی است میان من و مهتاب