یادداشت های یه آسمونی
کاش میدانستی دنیا با همه ی وسعتش بی تو جایی برای ماندن ندارد اشک چشمانم هر شب سراغت را از کویر گونه هایم می گیرند ای که دیدگانم از تنهایی تو الفبای اشک ریختن را اموخته اند و لحظه های گریانم با کوچ تو روان گشته اند؟ چرا از کوچه دلتنگی هایم گذر نمیکنی و برای چشمان مانده به راهم دستی تکان نمی دهی؟ بی تو قناریها خوش اواز نیستند و اسمان چشمانم همیشه بارانی است بی تو من درختی خشکیده در پاییزم
نوشته شده در پنج شنبه 87/5/17ساعت
1:6 صبح توسط وحید نظرات ( ) | |
