یادداشت های یه آسمونی
رهایی گامی بسوی آزادی در آموزه های دینی ما آمده است که آزادی از سلوک مهم انسان موحد است و اتفاقا هدیه ای ربانی است که بدان شرافت انسانی را تعریف کرده است و بدین وسیله تسخیر بر و بحر را بدو سپرده است. زادگاه آزادی سرزمین معرفت است که نخستین بار خداوند به آدم آموخت. یاد دادن اسماء به آدم اقتضاء می کرد که سازوکاری باشد تا دانش در میان فرزندان آدم نسل اندر نسل منتقل شده و بارور گردد.چنین بود که با این مکانیسم زنان و مردان توانستند استعدادهای بالقوه خداداد را شکوفا سازند.این دانش بایسته بود که مرد را قوام کند،زیرا بدون ملکه آزادی نتوان که اسماء را دریافت و در نتیجه توان لازم مبنی بر تسلط بر زمینه ی کاری حاصل نمی آید. قوامیت مرد نه عامل فخر او بر زن است و نه او را توانمند می کند که هر کاری خارج از دایره حقوق و تکلیف انجام دهد. بر همین مبنا زن آزادی دارد تا معرفت لازم شان خود را بیندوزد تا توانای مربی گری و تسخیر باشد. به گمان این حقیر مربی گری همان قدر مهم است که قوام گری و اصلا خود گامی به رازناکی خلقت پیچیده خداوند است و ما را بدان حدیث راهبر است که زن از پهلوی مرد آفریده شده است و زنان و مردان خواهر و برادرند. این تکامل و آرامش در سایه همدیگر معنا می یابد و تا جایی پیش می رود که بدان وسیله دین و نسل حفظ شود.در سراسر این مراحل آزادی فضیلت اولی برای طی طریق است.اگر آزادی باشد هر دو تکلیف خود می دانند و حقوق هم معنا می یابد
