شیرین لبی  شیرین تبار

مست و می آلود و خمار

مه پاره ای  بی بندو بار

با  عشوه هایی بیشمار

هم کرده یاران را ملول

هم برده از دلها قرار

مجنون مهرویان کنار

تو یار بی همتا کنار

زلفت چو افشان میکنی

مارا پریشان میکنی

آن خرمن از گیسوی تو

خود را بیاویزم به دار

یاران هـــــــــــوار

 مردم هـــــــــــــوار

از دست این بی بند وبار

از دست این دیوانه یار

از کف بدادم اعتبار

می میزنم  جام پیاپی میزنم

هی میزنم بی اختیار

کندوی کامت را بیار

بر کام بیمارم گذار

تا جان فزاید  کام تو

بر جان این دل خسته بشکسته تار