یادداشت های یه آسمونی
سلامت را ناتوان در پاسخم لولی وش مغموم زبانم را به تاراج سران سبز می خواهند سر در گریبان کردنم از بابت نادیدن ظلم است و مدت هاست که حتی خود صدایم برده ام از یاد چراغ راه اند یشم چنان کم سوست که حتی ناتوان در دیدن وفهمیدن اندیشه های خویش می باشم اگرچه رهنمای راه من کم سوست ولی اندیشه هایم سخت و پا برجاست دست هایم گرچه پنهان اند لیک می دوزند درفش کاویانی را و من نیز لرزانم اگرچه در کناراتش ظلمی زدم منزل که من هم هیزم انم و می سوزم چنان لرزان که از لرزیدنم شاید فرو ریزند دیوارهای کاخ استبداد وهرای گرمای درونم جوش می ارد چشمه های نهان را در دل کوهان ومن می بینم ان روزی که نامندش 1اذار روز رقص و پاکوبی (فاطمه گلدوزیان)
برای تشکر از دوست خوبم یادادشتی رو که برام گذاشتند منم برای شما می زارم
